قضاوت دیگران
از نوشته هایت، لباس هایت، ظاهرت قضاوت میکنن، شکستنت را می بینند و ترکت میکنند. این آدم ها!
این آدم ها! صداهایشان خوش خراشند، نگاه هایشان که گاه و بی گاه رنگ نفرت به خود میگیرند را دوست ندارم. نگاه های سرزنش گرشان به هنگام گریز از آنها را دوست ندارم. این آدم ها ! تو را وارد رابطه هایی مسخره ی روزمره شان دخالت می دهند. دستانت را میگیرند درمورد سرد بودنشان اظهار نظر میکنند. نگاه کردن هایت، رنگ بی تفاوتی چشم هایت ، عقایدت، تصوراتت، فکر هایت، نگرانی هایت را نرمال نبودن میخوانند.
همین ها برای توجیه ترک کردن هایشان کافی نیست؟
نظرات شما عزیزان:
[ چهار شنبه 17 دی 1393 ] [ 1:18 ] [ نگار ]
[
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند